“Balladyna” Juliusza Słowckiego w teatrze kamishibai

kami - papier, shibai sztuka, czyli papierowy teatr. W postaci 10–16 pięknie ilustrowanych kart z tekstem na odwrocie przekazywana jest opowieść. Prezentowaniu towarzyszy wyjątkowy nastrój, a przesuwające się slajdy wzbudzają zainteresowanie i czynią opowieść wyjątkową. Postanowiłam wykorzystać tę   tradycyjną japońską sztukę opowiadania historii do opracowania dramatu Słowackiego. Kupiłam małą, płaską, drewnianą, otwartą częściowo skrzynkę, która pełni rolę sceny/ekranu o nazwie butai (scena) i przystąpiłam do dzieła. Przyniesiona do szkoły skrzyneczka od razu wzbudziła zainteresowanie, a wypowiedziane słowo “kamishibai” jeszcze bardziej wzmogło zaciekawienie. 

Podzieliłam klasę na 6- osobowe grupy. Każdy zespół przygotowywał inną wersję dramatu. Pierwsza grupa wersję baśniową “Balladyny”, druga grupa kryminalną, a trzecia grupa wersję współczesną. Uczniowie  bardzo się zaangażowali i dzięki temu działaniu nie tylko pracowali z tekstem literackim, pobudzali wyobraźnię, rozwijali umiejętności językowe, ale przede wszystkim uczyli się współpracy, odpowiedzialności i umiejętności radzenia sobie z trudnościami. Fakt, na te zajęcia trzeba przeznaczyć minimum 4 lekcje, trzy na opracowanie i jedną na prezentację. Ważne, by każdy, po przedstawieniu efektów swego działania, miał możliwość podzielenia się wrażeniami z przygotowania kamishibai, oceny swojej pracy i pracy innych. Najtrudniejszym elementem tej lekcji okazała się ocena efektów oraz trudność związana z mobilizowaniem do aktywnej pracy całej grupy. Jestem z moich uczniów niezwykle dumna! Bardzo odpowiedzialnie podeszli do tematu, a to dla nauczyciela największa nagroda. Wszystkie prace przerosły moje oczekiwania. Poniżej filmiki z prezentacji:

i